ဖုန္းျပႆနာ
20-2-2010
ေလာက၏သေဘာသဘာ၀သည္ကိုယ္ထင္တိုင္းလည္းမျဖစ္လာတစ္ခါတစ္ခါမေမ်ာ္လင့္ဘဲျဗဳန္းခနဲဆိုေပ်ာ္ရြင္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္စိတ္ညစ္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပၚေပါက္ျဖစ္လာၾက၏။တစ္ခါတစ္လည္ကိုယ္ကအလုပ္တစ္ခုကိုဆံုးျဖတခ်က္ခ်ထားၿပီျဖစ္ပါေသာ္လည္ကိုယ္ဆံုးျဖတ္သည့္အတိုင္းမျဖစ္လာတာေတြကေတာ့စာေရးသူရဲ့ဘ၀ခရီးတေလ်ာက္မ်ားစြာေတြ႔ဖူးၾကံဳဖူးပါၿပီ။မေမ်ာ္လင့္ဘဲ
၂၀-၂-၂၀၁၀ညေန(၈)နာရီေက်ာ္ကဘယ္လိုမွမေမ်ာ္လင့္ဘ ဲျပႆနာ တစ္ရပ္သည္တိုက္ရိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ေပၚေပါက္လာပါေလေတာ့၏။စာေရးသူသည္တကၠသိုလ္ကိုက္၀မွလမ္းေလ်ာက္လာခဲ႔ၿပီးအေမာေျပေအာင္ဆိုၿပီး hostel အ၀မွာပင္ခဏေလးနားလိုက္အံုးမယ္ေလဆိုၿပီး အုပ္ခံုေလးေပၚမွာ ေဆာင္းကုန္ခါနီးတေျဖးေျဖးတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေအးကိုခံကာဟိုစဥ္းစားဒီစဥ္းစားနဲေငးေမာေတြေတာၿပီးထိုင္ေနပါသည္။ထိုင္ေနခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာပင္မိတ္ေဆြသူခ်င္းျဖစ္သူဦးေခမာ၀ုဓကိုယ္ေတာ္ကစာေရးသူကိုႏုပ္ဆက္တယ္ေဟ႔ဘေႏၱဘာလုပ္ေနလဲစသည္ျဖင့္စကားပင္လင္ခံကာစာေရးသူရဲ့ေဘးနားမွာပင္ကပ္လ်က္ထုိင္ပါေတာ့၏။ထိုင္ေနစဥ္မွာပင္ကုလားလိုခ်ိဳတူးေကာင္ေလးေပါ့ပုလိပ္သင္တန္းလာေရာက္၍ေလ့က်င့္ေနေသာရဲေပါက္စလူငယ္တစ္စုသည္စာေရးသူရဲ့အနီးသိုေရာက္လာခဲ့၏။စာေရးသူကိုေကာင္ေလးအခ်ိဳကႏုပ္ဆက္ၾကတယ္good eveningတဲ့ေအးကြာစာေရးသူလဲျပန္ေျပာပါတယ္အာခ်ဟယ္ဆိုၿပီကုလားလိုစပ္လုိက္ပါေတာ့၏။ကုလားစကားမေတာက္တေခါက္နဲစာေရးကဒိုင္ခံၿပီေတာင္စဥ္ေရမရတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာကာရည္ေမာ၍ေပ်ာ္ရြင္ေနၾက၏။ေလာက၌သုခႏွင့္ဒုကၡ၊ဆင္းရဲႏွင့္ခ်မ္းသာစေသာေလာကဓံတရားတို႔သည္အျမဲတမ္းဒြန္တြဲလ်က္ရိွ၏။ေလာကဓံတရားႏွင့္ေတြလာၾကသည့္ေလာကလူသားတို႔သည္အေကာင္းႏွင့္ေတြ႔အခါေပ်ာ္ရြင္၍အဆိုးႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါစိတ္ညစ္ပင္ပန္းၾကၿပီးဘ၀ပ်က္သူအရက္သမားျဖစ္သူေတြဟာမေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။စာေရးသူတို႔ေပ်ာ္ရြင္၍မဆံုးခင္မွာပင္လ်င္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလာၿပီးဘေႏၱၾကီးဖံုးခဏေလးငွါးပါဆိုၿပီးစာေရးသူလည္းဒီအေကာင္ေတာ့ယူနီေဖာင္းနဲဆိုေတာ့ငါ႔ကိုေတာ့မလိမ္ေလာက္ပါဘူးအထင္နဲစာေရးသူရဲ႔ဖံုးကိုေကာင္းေလးအားေပလိုက္၏။သူဖံုဆက္ေနသည္ကိုအျခားေသာေကာင္ေလးေတြကျမင္ေတာ့ငါ့ပါငွါးပါအံုးဆိုၿပီးစာေရးသူရဲ့အနား၀ိုင္အံုေနၾက၏။စာေရးသူျပန္ေျပာပါတယ္ငါ့ဖံုးမွာေငြမရိွဘူးကြာဆိုၿပီးနင္ထုပ္ေတာ့သူတို႔အကုန္သြားၾကပါတယ္။သို႔ေသာ္ပထမကပင္စာေရးသူဖံုးကိုဆက္ေနတဲ့ေကာင္းေလးကိုေဟ႔ငါဖံုးေပေတာ့ကြာေငြကုန္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီးစာေရးသူျပန္ေတာင္းေတာ့သူလည္းျပန္ေပးပါတယ္။စာေရးႏွင္လိုက္ေတာ့သူတို႔အားလံုးျပန္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာစာေရးသူဖံုးကိုငွါးဆက္တဲ့ေကာင္ေလးကေနာက္တစ္ေခါက္လာတစ္ေယာက္တည္းလာၿပီးဖံုးခဏငွားပါအံုးဆိုျပန္လာၿပန္ေရာစာေရးသူလည္းဒီေကာင္ေတာ့လူေကာင္းေလးေတြပါလို႔စိတ္ထဲမွာထင္ပါတယ္ဒါေၾကာင့္လည္းဒီေကာင္ေလးကိုပုနတစ္ဖန္ဆိုသလိုေနာက္တစ္ေၾကာ့ငွါးလိုက္ျပန္ေတာ့၏။ပံုသာပံုမယံုနဲဆိုတဲ့ပံုျပင္သည္တစ္ခါတစ္ခါထိုက္တိုက္ရင္ဆိုင္ရၿပီးမွေနာင္တရၾက၏ေနာင္တရသည္႔အခ်ိန္ကားဘၾကီးမွာထီးက်ိုဳးသြားပါၿပီ။ေကာင္ေလးကိုဖံုေပးလိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးကဟိုနားလိုလိုဒီနားလိုလိုနဲေရွာက္ၿပီးလည္းကာဖံုးဆက္လ်က္စာေရးသူေတာ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင္႔အာလူဖုတ္စကားေျပာေနၾက၏။ရည္လိုက္စလိုက္နဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာဦးဇင္းတစ္ပါေရာက္ေလာၿပီးရွင္ဘုရားနဲဟိုေကာင္ေလးနဲသိလားတဲ့လာေမးပါတယ္။စာေရးသူကမသိပါဘုရားဒီေကာင္ဖံုးဆက္ခ်င္တယ္လိုလာေျပာလိုတပည့္ေတာ္ေပးလိုက္တာပါဘုရားလိုၿပန္ေလ်ာက္လိုက္ပါတယ္။ဒါနဲဘဲသတိျပဴတစ္ခ်က္ျပဳလိုက္ပါတယ္ ေအးငါဖံုးယူသြားတဲ့အေကာင္ဘယ္မွာလဲကြာအရွင္ဘုရားဒီေကာင္ေလးကိုေတြလိုက္ပါသလားလိုစာေရးသူေမးပါတယ္။မေတြလိုက္ပါဘုရားတဲ့အေျဖက။စာေရးသူလည္းသူရဲေျဖကိုၾကားေတာ့မွကဗ်ာကယာဆိုသလိုဒီေကာင္ေလးဘယ္သြားပါလိမ့္ဆိုၿပီးလိုက္ရွာပါတယ္။သိုေသာ္ေကာင္ေလးကိုမေတြ႔ေတာ့ပါ။တစ္ခါတစ္ေလအက်ႏု္ပ္တို႔သည္မွန္ခ်က္နဲႏွမ္ထြက္မကိုက္ေတာ့ပါ။အရာအားလံုးတို႔သည္ကိုယ္ထင္သလိုမျဖစ္လာဘဲသူျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားတတ္၏။
ေလာက၏သေဘာသဘာ၀သည္ကိုယ္ထင္တိုင္းလည္းမျဖစ္လာတစ္ခါတစ္ခါမေမ်ာ္လင့္ဘဲျဗဳန္းခနဲဆိုေပ်ာ္ရြင္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္စိတ္ညစ္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပၚေပါက္ျဖစ္လာၾက၏။တစ္ခါတစ္လည္ကိုယ္ကအလုပ္တစ္ခုကိုဆံုးျဖတခ်က္ခ်ထားၿပီျဖစ္ပါေသာ္လည္ကိုယ္ဆံုးျဖတ္သည့္အတိုင္းမျဖစ္လာတာေတြကေတာ့စာေရးသူရဲ့ဘ၀ခရီးတေလ်ာက္မ်ားစြာေတြ႔ဖူးၾကံဳဖူးပါၿပီ။မေမ်ာ္လင့္ဘဲ
၂၀-၂-၂၀၁၀ညေန(၈)နာရီေက်ာ္ကဘယ္လိုမွမေမ်ာ္လင့္ဘ ဲျပႆနာ တစ္ရပ္သည္တိုက္ရိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ေပၚေပါက္လာပါေလေတာ့၏။စာေရးသူသည္တကၠသိုလ္ကိုက္၀မွလမ္းေလ်ာက္လာခဲ႔ၿပီးအေမာေျပေအာင္ဆိုၿပီး hostel အ၀မွာပင္ခဏေလးနားလိုက္အံုးမယ္ေလဆိုၿပီး အုပ္ခံုေလးေပၚမွာ ေဆာင္းကုန္ခါနီးတေျဖးေျဖးတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေအးကိုခံကာဟိုစဥ္းစားဒီစဥ္းစားနဲေငးေမာေတြေတာၿပီးထိုင္ေနပါသည္။ထိုင္ေနခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာပင္မိတ္ေဆြသူခ်င္းျဖစ္သူဦးေခမာ၀ုဓကိုယ္ေတာ္ကစာေရးသူကိုႏုပ္ဆက္တယ္ေဟ႔ဘေႏၱဘာလုပ္ေနလဲစသည္ျဖင့္စကားပင္လင္ခံကာစာေရးသူရဲ့ေဘးနားမွာပင္ကပ္လ်က္ထုိင္ပါေတာ့၏။ထိုင္ေနစဥ္မွာပင္ကုလားလိုခ်ိဳတူးေကာင္ေလးေပါ့ပုလိပ္သင္တန္းလာေရာက္၍ေလ့က်င့္ေနေသာရဲေပါက္စလူငယ္တစ္စုသည္စာေရးသူရဲ့အနီးသိုေရာက္လာခဲ့၏။စာေရးသူကိုေကာင္ေလးအခ်ိဳကႏုပ္ဆက္ၾကတယ္good eveningတဲ့ေအးကြာစာေရးသူလဲျပန္ေျပာပါတယ္အာခ်ဟယ္ဆိုၿပီကုလားလိုစပ္လုိက္ပါေတာ့၏။ကုလားစကားမေတာက္တေခါက္နဲစာေရးကဒိုင္ခံၿပီေတာင္စဥ္ေရမရတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာကာရည္ေမာ၍ေပ်ာ္ရြင္ေနၾက၏။ေလာက၌သုခႏွင့္ဒုကၡ၊ဆင္းရဲႏွင့္ခ်မ္းသာစေသာေလာကဓံတရားတို႔သည္အျမဲတမ္းဒြန္တြဲလ်က္ရိွ၏။ေလာကဓံတရားႏွင့္ေတြလာၾကသည့္ေလာကလူသားတို႔သည္အေကာင္းႏွင့္ေတြ႔အခါေပ်ာ္ရြင္၍အဆိုးႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါစိတ္ညစ္ပင္ပန္းၾကၿပီးဘ၀ပ်က္သူအရက္သမားျဖစ္သူေတြဟာမေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။စာေရးသူတို႔ေပ်ာ္ရြင္၍မဆံုးခင္မွာပင္လ်င္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလာၿပီးဘေႏၱၾကီးဖံုးခဏေလးငွါးပါဆိုၿပီးစာေရးသူလည္းဒီအေကာင္ေတာ့ယူနီေဖာင္းနဲဆိုေတာ့ငါ႔ကိုေတာ့မလိမ္ေလာက္ပါဘူးအထင္နဲစာေရးသူရဲ႔ဖံုးကိုေကာင္းေလးအားေပလိုက္၏။သူဖံုဆက္ေနသည္ကိုအျခားေသာေကာင္ေလးေတြကျမင္ေတာ့ငါ့ပါငွါးပါအံုးဆိုၿပီးစာေရးသူရဲ့အနား၀ိုင္အံုေနၾက၏။စာေရးသူျပန္ေျပာပါတယ္ငါ့ဖံုးမွာေငြမရိွဘူးကြာဆိုၿပီးနင္ထုပ္ေတာ့သူတို႔အကုန္သြားၾကပါတယ္။သို႔ေသာ္ပထမကပင္စာေရးသူဖံုးကိုဆက္ေနတဲ့ေကာင္းေလးကိုေဟ႔ငါဖံုးေပေတာ့ကြာေငြကုန္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီးစာေရးသူျပန္ေတာင္းေတာ့သူလည္းျပန္ေပးပါတယ္။စာေရးႏွင္လိုက္ေတာ့သူတို႔အားလံုးျပန္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာစာေရးသူဖံုးကိုငွါးဆက္တဲ့ေကာင္ေလးကေနာက္တစ္ေခါက္လာတစ္ေယာက္တည္းလာၿပီးဖံုးခဏငွားပါအံုးဆိုျပန္လာၿပန္ေရာစာေရးသူလည္းဒီေကာင္ေတာ့လူေကာင္းေလးေတြပါလို႔စိတ္ထဲမွာထင္ပါတယ္ဒါေၾကာင့္လည္းဒီေကာင္ေလးကိုပုနတစ္ဖန္ဆိုသလိုေနာက္တစ္ေၾကာ့ငွါးလိုက္ျပန္ေတာ့၏။ပံုသာပံုမယံုနဲဆိုတဲ့ပံုျပင္သည္တစ္ခါတစ္ခါထိုက္တိုက္ရင္ဆိုင္ရၿပီးမွေနာင္တရၾက၏ေနာင္တရသည္႔အခ်ိန္ကားဘၾကီးမွာထီးက်ိုဳးသြားပါၿပီ။ေကာင္ေလးကိုဖံုေပးလိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးကဟိုနားလိုလိုဒီနားလိုလိုနဲေရွာက္ၿပီးလည္းကာဖံုးဆက္လ်က္စာေရးသူေတာ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင္႔အာလူဖုတ္စကားေျပာေနၾက၏။ရည္လိုက္စလိုက္နဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာဦးဇင္းတစ္ပါေရာက္ေလာၿပီးရွင္ဘုရားနဲဟိုေကာင္ေလးနဲသိလားတဲ့လာေမးပါတယ္။စာေရးသူကမသိပါဘုရားဒီေကာင္ဖံုးဆက္ခ်င္တယ္လိုလာေျပာလိုတပည့္ေတာ္ေပးလိုက္တာပါဘုရားလိုၿပန္ေလ်ာက္လိုက္ပါတယ္။ဒါနဲဘဲသတိျပဴတစ္ခ်က္ျပဳလိုက္ပါတယ္ ေအးငါဖံုးယူသြားတဲ့အေကာင္ဘယ္မွာလဲကြာအရွင္ဘုရားဒီေကာင္ေလးကိုေတြလိုက္ပါသလားလိုစာေရးသူေမးပါတယ္။မေတြလိုက္ပါဘုရားတဲ့အေျဖက။စာေရးသူလည္းသူရဲေျဖကိုၾကားေတာ့မွကဗ်ာကယာဆိုသလိုဒီေကာင္ေလးဘယ္သြားပါလိမ့္ဆိုၿပီးလိုက္ရွာပါတယ္။သိုေသာ္ေကာင္ေလးကိုမေတြ႔ေတာ့ပါ။တစ္ခါတစ္ေလအက်ႏု္ပ္တို႔သည္မွန္ခ်က္နဲႏွမ္ထြက္မကိုက္ေတာ့ပါ။အရာအားလံုးတို႔သည္ကိုယ္ထင္သလိုမျဖစ္လာဘဲသူျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားတတ္၏။
No comments:
Post a Comment